Sevgili Yağmur Serena

Önceki gün, Baba'nın senin doğduğunu bildiren e-postasını okuduktan sonra hep seni düşündüm. Evet , çalışırken düşünmek gibi bir lüksüm var. Aklımdan bir çok şey geçti. Bir yandan yağmurlar, bir yandan açık havalar. Bir yandan marksist dialektik, onun zıtların birliği kuralı. Bir yandan ondan daha eski bir felsefede, taoizmde yine benzer şeyler. Sonra kızımın doğduğu gün geldi aklıma, doğum sırasında ben de odadaydım, sahici bir milat. Sonra rahmetli Annem. Gorki'nin Ana'sı gibi bir annem vardı ve ben annemi hep sevdim. Ama çocuk büyütürken annemi daha çok sevdim. Susuz, çamaşır makinasız, çocuk bezsiz, buzdolapsız bizleri nasıl büyüttüklerini hep düşündüm. Kaynayan sodalı kazanlardaki çocuk bezlerini de düşündüm, çamaşır suyu kokan elleri de.

Neyse.

Şimdi sen, belki de başka seylerle meşgulsün. Belki de numaradan gazın var ayaklarına yatıp annen ve babanı "havluyu atacaklar mı?" diye yokluyorsun. Elbette bunlar gelip geçici değil, yaşanılası şeyler. Bugün var yarın yok. Bu nedenle tadına varmak gerekiyor.

Nasıl ağlıyorsan, öyle de gülümsüyorsun. Sonra emeklemeye başlayacaksın. Daha sonra ayaklarının üzerinde durmaya...Ve ilk adımlar... Ve poponun üzerine düşmeler. Sonra ilk kelimeler ilk kalemler. Renkleri keşfedeceksin, çöpten adamlar çizeceksin. Kocaman şişko kalıplı çöpten adamlara inat, fıkır fıkır sevimli sahici insanlar.

Bu mektup daha uzun olacaktı, beceremedim. Hiç olmamasından daha iyidir diye gönderiyorum. Biz büyüklerin böyle bir kusuru var işte. Hiç bir şeyi zamanında ve gerektiği gibi yapamıyoruz.

Aramıza hoş geldin, "yaşamak sırası sende"

Yeni yıl da, yeni doğmuş çocuklar gibi. Yaşamak sırası hepimizde dedirtiyor. Hepinizin Yeni Yılı kutlu olsun.

* Serena italyancada açık, ferah, huzurlu anlamlarına geliyor.