Yine ben... :)

Kendimi son zamanlarda tofuda fazla geveze hissetmeye başlamış ve bu tatili tofu molası vermek için iyi bir fırsat olarak düşünmüştüm. Bilgisayarımın yanımda olmasına, bu minik otelde 24 saat internet bağlantısı olmasına ve hatta ilk 2-3 güne biraz da iş görüşmeleri katmış olmama rağmen, sözümü tuttum sayılır, biraz tofu molası verdim ama, ancak bu kadar dayanabildim, gene buradayım gene gevezeliğe başladım :)

Buarada, hoş gelişmeler olmuş... Kişisel Gelişim pencereleri, anılar pencereleri derken ansiklopedi pencereleri de açılmış :)

Berrin’ciğim, kuşlar ile ilgili kültür hazinemiz sayende zenginleşiyor ve gerçekten merakla bekliyorum devamını... Özellikle kuşçularla ilgili anıların, kuş gözlemciliği sırasındaki duygu ve düşüncelerin, deneyimlerin... ve kuşların Türkçe isimleri... aslında tuhaf gibi gelen isimler Anadolu insanının yaratıcılığını ne kadar da güzel ortaya koyuyor... bir isim sadece isim değil aynı zamanda kuşun özelliklerini de anlatan ipuçları içeriyor gibi geldi bana, bilemem doğrumu, sadece senin ve Fatih’in yazılarından minik bir ön izlenim...

Sevgili Brajeshwari, doğanla uyumlu, sağlam kökleri olan, akıllı bir bitki olduğundan ve mantarlarınla çok kolaylıkla başedebildiğinden benim de hiç şüphem yok ;)

Sevgili Fatih, bir çocuk için çok ciddi travma sayılabilecek bir konuyu yaratıcılığa dönüştürdüğün için yürekten kutlarım seni... Çoğu kimsenin iki göz ile bakıp göremediklerini sadece görmekle kalmayıp gösterdiğin için de...
Buarada komik birşey de ilave etmeden geçemeyeceğim, hani hep Brajeshwari ile birbirimize yorumlar yazıp sonra da “körler sağırlar birbirini ağırlar” diyoruz ya... Meğerse farkına varmadan bir gerçeği dile getiriyormuşuz J kısa bir süre önce konuşurken ve tofudan bahsederken “benim de sol gözüm görmez, doğuştan arızalıdır, sadece sağ gözümü kullanırım, hatta saçımı asla soldan ayırmam çünkü sağ gözüm kapanırsa bloke olurum...” dedim ve O da ardından “benim de bir kulağım az duyar” dedi, fakat devamını getiremedik... kahkahalarla “körler sağırlar doğruymuş” diye aynı anda ilave ettik... :)

Herneyse, bir gözün kaybının genel görme oranında sadece %10 eksikliğe sebep olduğunu biliyorum ki bu son derece önemsiz bir oran... Önemli olan şu ki Fatih, bu eksiklik senin yüreğine, ruhuna çok daha yüksek oranlarda zenginlik katmış...

Sizlere tatil anılarımdan minik detaylar vermek ve son aşkımdan bahsetmek için dönüşümü bekleyemeyeceğim, yani gevezeliğimden kurtulma şansınız pek yok üzgünüm ;)

Ankara’da pek beceremediğim birşeyi beceriyorum burada, güne erkenden başlıyorum, sabah 8 de denizdeyim.... gördüğünüz bu manzara bu sabahtan ve denizin en güzel saatleri... gün içinde de genelde bu kadar sakin, dingin ama bu kadar boş değil... bu kadar bizbize değiliz... her sabah yeniden kavuşuyor, adeta ciddi bir sabah ayini yapıyoruz... denizle yaşadığım ritüellere bayılıyorum...

Ardından, kahvaltı, plajda şemsiye altında biraz kitap biraz ördek misali denize dalıp dalıp çıkmalar... öğle yemeği sonrası hayatımın ilklerinden biri... odada pardon minik evimizde biraz kitap biraz şekerleme... sonra tekrar deniz – kitap – deniz... ve gene denizin en güzel en boş zamanlarında ertesi sabaha kadar vedalaşma ayini...

Son birkaç senedir sürekli geldiğimiz ve hiç değişmeyen personeli ile adeta ahbap olduğumuz otelimiz 7 minik evden ve muhteşem bir restorandan oluşuyor. Otel demek yanlış aslında ön planda olan bir gelenin tekrar tekrar geldiği minik restoran.... ve restoranın jungleındaki minik evlerde konaklayan her milletten 7 aile, bir de restoran müşterileri biraraya geldimi burası BM gibi... tabii mutfağın kalitesinden, yemeklerin lezzetinden bahsetmeme gerek yok... geldiğimde görürsünüz, verilen 8 kilonun 2 si geri alınabilir, sakıncası yok mantığı hakim bugünlerde bende :)

Birazda minik kedimizden bahsetmeli... ismi “Demi”, suyu çok seven bu minik asla kabından içmiyor suyunu... Akıllı! Durağan su yerine akan suyun enerjisinin çok daha fazla olduğunun farkında... ve o kadar dost ki birlikte duş alıyoruz neredeyse... bizler duş alırken o hiç pozunu bozmadan suyunu içmeye devam ediyor...

Bunlar da kaplumbağalarımız... birkaç sene önce minicik su kaplumbağalarıydı bunlar... ne kadar da büyüdüler.... acaba İskender’i de getirsemiydik... eh o da bir tatil hak etti...

Cennettemiyim sandınız? Hayır değil, sadece cenneti andıran noktalara veriyorum dikkatimi, onların dışında da hiçbirşeye aldırmıyorum... Gelirken arabanın camı patlamış, ilk gün otosanayiide geçmiş, evdeki sehpanın kocaman camı intihar etme ihtiyacı hissedip kendisini Selmoş’un ayaklarına atmış, anneciğim birkaç kez düşme tehlikesi geçirmiş... bunlar olağan şeyler, yaşanır geçer, takılıp kalmaya gerek yok.... ama gene de bazen diyorum ki, büyüklerin bildiklerine itibar etmeli, geleneklerin geçerliliğini dikkate mi almalı...
Acaba buralarda kurşun döken birileri varmıdır, araştırsam mı... ;)

Tatilden notlar bukadar, dönünce pek ilavem olacağını sanmıyorum, günlerim böyle geçiyor ve ben keyif alıyorum hiçbirşey yapmamaktan.... geceler mi... harika... saat 10.30 da uyku meleklerinin kollarına koşuyorum mutlulukla... ve saat 10:00 olmak üzere... bugünlerdeki büyük aşkım Amelia’yı anlatmaya zaman kalmadı... O da başka bir gevezeliğimin konusu olsun, uyku melekleri beni bekliyor...

Hoşçakalın :)

07.09.'07