VARANASİ'Yİ SOLUMAK‏

Merhabalar,
Varanasi Parkurumuz da en önemli noktalardan biriydi. Sabaha kadar devam eden tren yolculuğumuz bizi Varanasiye getiriyor. Hepimizin merakı ölü yakma törenleri...

Geniş merdivenler bizi ganj'ın kenarına indiriyor önce pazar yerini benzer bir görüntü ile karşıkarşıyayız. Tüm Hindistanda genel bir algılama tüm sahneler içiçe satıcılar dilenciler hemen yanında ganj da yıkanan bir çocuk, biraz ileride çiçekleri yemeğe çalışan bir keçi, bir arka planda tüm içselliği ile oturan bir sadu ve biz Varnasinin ghatlarındayız. Merakla etrafıma bakıyorum ganga bütün İhtişamıyla akıyor yine ama nedense burada biraz durgun sanki alması gerekenleri bekliyor gibi ve Varanaside HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR farklı bir enerji hissediyorum.

İşte yaşamın yanıp kül olduğu yer burası ne kadar bilsek de bir belgeselde izlesekte enerjiyi hissetmek başka.... Sonunda bindiğimiz kayık bizi ölü yakma ghatlarına yaklaştırdı. Hepimiz suskunduk fotoğraf çekmek yasak demeden bir kaç poz çekiveriyorum hemen.. Biraz ileride canlı bir ateş ve bir beden yanmakta, sanki parmak uçlarımızda yürüyoruz sessiz olmamız gerekiyor gibi bir duygu hakim hepimizde..

Büyük bir sessizliği simsiyah bakan iki göz bozuyor. Dilenen küçücük bir çocuk, ben ve grup arkadaşlarım şaşkın ve üzgün.. Halen yanan bir beden ve yanmak üzere hazırlanan birine bakıyoruz şaşkınlığımız geçer geçmez de izlemeye başlıyoruz. Yanmak üzere getirilenlerin çiçeklerini yemek üzere bekleyen keçiler hemen yere düşen çiçekleri yemeğe başlıyor ..

Ortalıkta gezinen bir kaç tavuk görüyorum sonra biraz önce dilenen çocukların yanıp bitmiş olan ateş içindeki bedeni daha iyi yanması için karıştırmalarına ve bunu oyunlarının bir parçasıymış gibi bir çabuk yapmalarına, hemen yan ghat da vücut gösretisi yapan hintli erkeklere biraz şaşkın gözlerle bakıyoruz .

Ölümü kabullenmeyi çok küçük yaşlarda buralarda öğrenilmiş olduğunu çok iyi anlıyorum çünkü ölmek diye bir şey yok diyorum kendime... Elbiseyi bırakıp gitmek var belki de daha da önemli bir görevle tekrar geri dönmek üzere diye düşünürken ikinci tutuşturuluyor derken ücüncüyü getiriyorlar.. Ağlamak yok ağlamayı gerektirecek bir şey de yok zaten, hayat tüm canlılığıyla devam ediyor etmesine de düşünceler farklı dökülüyor dudaklardan.. Burada bildiğim kelimeler farklı anlamlar taşıyor Varanaside.

Ayrılıyoruz rikşalara binip şehrin başka bir yerine giderken rikşanın altına küçük bir köpek yavrusu girip eziliyor ve onun bağırışlarını duyuyoruz.Ama rikşa yoluna devam ediyor.. İçim çok açıyor ve ghatlarda dilenen çocuğun bildiği bir şeyi bilmediğimi anlıyorum.

...

VARANASİDE HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR ve Hindistan okulunda birbirini tamamlayan farklı bilinçler aynı anda eğitimlerine devam ediyor..

Navanalini