En büyük prangalarımız korkularımızın esiri olduk. İnançlarımızın önüne korkularımız geçti hep... Korkularımızla engelledik, azalttık yaşamlarımızı... Bilirmisiniz ki doğuştan sahip olmadığımız, sonradan öğrenilen tek duygudur korku... Doğamıza aykırı bu duygu ile yaşamlarımıza en büyük sekteyi kendimiz vurduk. Cesurca gidemedik inançlarımızın peşinden, korkuyla dinledik yüreğimizin sesini ve hep “acaba?” dedik zamanı kaçırdık, iş işten geçti “ah!” dedik “ah niye dinlemedim kendimi”
Hep set çektik önümüze sonra o setleri aşamaz olduk, bir tuğlayı büyüttük koca bir duvar oluşturduk... Öyle mi böyle mi... acaba... diye diye aşabilecekken bir tuğlayı kaldık yıkılan duvarlarımızın altında...
Hep kaçtık, sandık ki kaçarsak güvendeyiz, bilemedik ki en büyük mutluluklar en büyük risklerin ardındadır... ve gerçek güven o mutluluğun içindedir...
Hep kaçarken aşklardan, üzülmemek için riskleri göze alamazken baktık ki aşk aslında yanıbaşımızdan da yakında, içimizde...
Korkunun en büyük düşmanı aşk, aşkın en büyük düşmanı korku... Doğamızda olan aşkı, korkularımızla boğduk, yaşama sekte vurduk...
Bilemedik ki, aşk yener en büyük riskleri, en büyük rakipleri, en büyük güçlükleri...
Ve ne mutlu ki, birgün aşk bağırdı “ben buradayım, bırak beni, salıver artık... unut korkularını, ben korurum seni herşeyden, yeter ki güven bana... bırak kendini, salıver artık...”
Teşekkürler AŞK, iyi ki beni buldun, iyi ki seni buldum...
12/07/2006
2 yorum:
aşk..sadece insana-sevgiliye değil ..dostlara, anneye, babaya çiçeğe, ürettiğine, yoldan geçene,havada uçana... yaşamimizda olan herşeye olan aşk..ve en önemlisi de özümüze olan aşk...
ellerinize yüreginize saglık...
Hissediyorum....yollarini acmaya başladin buyuk bir aşkla ve doğana aykırı olmayan herşeyi geride bırakmaya başladığını sessizce ayak ucuma basa basa izliyorum.....şşşşşttt yavaş yavaş o an gelmeye başladıııı.....Şşşşttt.....
Yorum Gönder