Yaklaşık otuz saattir ayaktayım… Yorgunum çok… Ve de uykusuz…Ama şimdi günlerdir ilk defa masamın başında nispeten sakin oturabiliyorum.
Bu süreçte doğum günü mesajlarınıza teşekkür etmek için bile fırsatım olmadı… Aslında elbette sadece “teşekkür” için fırsat yaratabilirdim, ama istedim ki biraz daha düşünerek yazabileceğim bir zaman olsun.
Ama olmadı, parmaklarım klavyenin üzerinde sanki yavaş çekim hareket ediyor bugün… Uykusuzluktan olsa gerek…
Ne öğrendim… Bir kez daha: “Erteleme!”
Daha rahat bir zaman için bugünü erteleme… İyi bir ders, di mi?
Hepinize çok teşekkür ediyorum. Sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder